“Η επιστροφή στη δραχμή είναι εφικτή”

«Η απόφαση να συµµετάσχει η Ελλάδα στο ενιαίο νόµισµα ήταν σοβαρό λάθος», η εφηµερίδα «Le Monde» δηµοσίευσε συνέντευξη του πρώην προέδρου της Γαλλίας, Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εσταίν, επί της προεδρίας του οποίου επετεύχθη η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ!

 

Ο πρώην πρόεδρος διαφοροποιεί την ένταξη στην Ευρώπη από την ένταξη στην ευρωζώνη και αφού επισηµαίνει ότι η ιδέα µιας Ευρώπης χωρίς την Ελλάδα ήταν «αφόρητη» το 1979 επί Κωνσταντίνου Καραµανλή, διευκρινίζει ότι είκοσι χρόνια µετά και µε τη µεσολάβηση µιας δηµαγωγικής περιόδου, η ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη «ήταν ένα σοβαρό λάθος”

Συγκεκριµένα, ο πρώην πρόεδρος υποστήριξε ότι το 1979 ήταν «αναγκαίο να υποστηριχθεί η Ελλάδα µετά την έξοδό της από τη δικτατορία» και υπογράµµισε ότι υπήρχε επιπλέον και µία συµβολική σηµασία, “Η δική µου παιδεία, όπως και η παιδεία της γενιάς µου, είχε βάση την ιδέα ότι η δηµοκρατία, η πολιτική, όλα αυτά προέρχονταν από τη χώρα αυτή.

Για µας, η Ελλάδα είναι συνώνυµη µε τον πολιτισµό. Ως εκ τούτου, η ιδέα ότι θα έµενε έξω από την πόρτα της Ευρώπης ήταν αφόρητη».

Οµως «η απόφαση για τη συµµετοχή της Ελλάδας στο ενιαίο νόµισµα ήταν ένα σοβαρό λάθος», διευκρινίζει ο Ντ’ Εσταίν για να καταλήξει ότι «στην Αθήνα, οι διαδοχικές κυβερνήσεις από το 1982 είχαν µία δηµαγωγική διαχείριση, επιτρέποντας την αύξηση των δηµοσίων δαπανών πολύ πιο γρήγορα από την ανάπτυξη, για καθαρά εκλογικούς λόγους.

Ακόµη και αν η χώρα είχε υπογράψει τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, ήταν σαφές ότι η ελληνική οικονοµία δεν ήταν έτοιµη να ενταχθεί στο ενιαίο νόµισµα».

Τέλος, ο Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν σε ερώτηση για το αν θα έπρεπε να εξετάζεται πλέον ενδεχόµενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, υπογράµµισε ότι: «Πράγµατι, υπάρχει η λύση της εξόδου από το ευρώ, κάτι που δεν σηµαίνει καθόλου έξοδο από την Ενωση, όπως λένε λανθασµένα στις Βρυξέλλες.

Επιστροφή στη δραχµή είναι εφικτή, αν και είναι µάλλον δύσκολο να επιτευχθεί.  Αυτή η απόφαση θα είχε σαν “συνέπεια να θέσει το βάρος των ευθυνών για το χρέος στην Ελλάδα, αλλά την ίδια στιγµή, η Αθήνα θα επανακτούσε τη δυνατότητα να υποτιµήσει.

Το ερώτηµα αυτό αξίζει να τεθεί, γιατί η µόνη ανησυχία που έχει αξία είναι πώς θα γίνει η Ελλάδα να επι¬στρέψει στην ανάπτυξη. Ωστόσο, τα µέτρα που εφαρµόζονται σήµερα δεν πηγαίνουν προς αυτή την κατεύθυνση».