Ο δυτικός κόσμος δεν είναι ίδιος με τον ανατολικό

Ο δυτικός κόσμος δεν είναι ίδιος με τον ανατολικό
24/11/2011
Από την εποχή της οικονομική κρίση  του 2007 – 2009  το διεθνές οικονομικό μοντέλο  βρίσκεται σε περίοδο μετάβασης που μπορεί να συγκριθεί με τις  μεγάλες μεταβατικές περιόδους των δεκαετιών του 1930 και 1970. Το ερώτημα  που κανείς δεν θέλει να εγείρει είναι αν το νέο οικονομικό μοντέλο που φαίνεται ότι  θα κυριαρχήσει στο μέλλον θα είναι  μια ριζική αλλαγμένη εκδοχή του δυτικού  δημοκρατικού κοινωνικού  συστήματος  ή κάποια παραλλαγή του  αυταρχικού φιλελευθερισμού  που ακολουθείται σήμερα στην Κίνα, την Ρωσία και σε άλλες αναπτυσσόμενες  οικονομίες.
Το φιλελεύθερο μοντέλο της ελεύθερης οικονομίας των  Ρέιγκαν – Θάτσερ δεν μοιάζει ελκυστικό. Χάνει έδαφος  από το μοντέλο που προβάλει με επιτυχία η Κίνα. Μπροστά στην πρόκληση των καιρών η Δύση  έχει να επιλέξει  την δημιουργία ενός  καινούργιου  φιλελεύθερου μοντέλου και στην ολοκληρωτική άρνηση του Ανατολικού μοντέλου.
Αντί να σκεφθεί σοβαρά το μέλλον, ανάμεσα στις δόξες του παρελθόντος  αναλώνεται στην επίρριψη ευθυνών στους ατίθασους κυβερνήτες. Οι απόφοιτη του Σικάγου  με ύπουλες αναλύσεις προσπαθούν να πείσουν ότι και τα δυο μοντέλα είναι ίδια, και μπορούν να συνυπάρξουν. Αυτό είναι μια ψευδαίσθηση. Έχει καταστεί σαφές ότι η Δύση και η Ανατολή (κυρίως η Κίνα)  βρίσκονται σε συγκρουσιακή πορεία  αφού τα δυο πολιτικό – οικονομικά μοντέλα  δεν είναι συμβατά. Μπορεί να μην υπάρχουν συγκρούσεις  προς το παρόν, και να τείνει χείρα βοήθειας προς τη Δύση,  η Κίνα, αλλά θα υπάρξουν μακροπρόθέσμα.
Σε οικονομικό επίπεδο, η Κίνα  ευνοεί τις εγχώριες βιομηχανίες εις βάρος των δυτικών εξαγωγέων και  επενδυτών. Σε επίπεδο ανθρωπίνων  δικαιωμάτων, γίνεται όλο και  ανυποχώρητη ως προς την απόρριψη του δυτικού  δημοκρατικού μοντέλου, διαψεύδοντας τα  σλόγκαν Ρέιγκαν Θάτσερ, ότι «οι ελεύθερες αγορές  δημιουργούν ελεύθερους ανθρώπους». Ίσως η αυξανόμενη  εμπιστοσύνη που δείχνει η Κίνα στην  αποτελεσματικότητα του αυταρχικού μοντέλου της να δημιουργεί αναπόφευκτα προστριβές με τη Δύση, από την Κορέας, το Ιράν και το Θιβέτ ως το Σουδάν  τη Βενεζουέλα ακόμη και για την προστασία της κλιματικής αλλαγής.
Εμείς στη Δύση έχουμε δυο  επιλογές: είτε  αποδεχτούμε την  υπόθεση  ότι η Κίνα, με τα πάνω από πέντε χιλιάδες χρόνια  ιστορίας της, αναδείχθηκε ως  πολιτισμός με μεγαλύτερη βιωσιμότητα και επιτυχία από αυτόν της Δύσης και λογικά διεκδικεί  τη θέση της  στην παγκόσμια  ηγεσία ή σταματάμε να αρνούμαστε  την ύπαρξη  ανταγωνιστικότητας μεταξύ των δυο μοντέλων και αρχίζουμε να σκεφτόμαστε σοβαρά  την αναδιάρθρωση του δυτικού οικονομικού μοντέλου ώστε να έχει πιθανότητες να γίνει βιώσιμο και τελικά να επικρατήσει.
Μήπως είναι καιρός να διδασκόμαστε από τα λάθη του παρελθόντος και να συνειδητοποιήσουμε  ότι οι μερικές αλλαγές δεν θα  αποκαταστήσουν τη λειτουργία του δυτικού  συστήματος. Είναι πλέον εμφανές ότι αυτό που συνέβη  το 2007 – 2009 δεν ήταν απλά ένα  λάθος των τραπεζικών συστημάτων, αλλά η δομική αδυναμία του φιλελευθερισμού που οικοδόμησε η σχολή του Σικάγου, που πρέσβευε ότι η αγορά  έχει πάντα δίκαιο.
Το ότι αυτή η εκδοχή  του φιλελευθερισμού  απέτυχε  τελικώς το 2007 – 2009 δεν σημαίνει  ότι οι μεταρρυθμίσεις τους ήταν  λανθασμένες, Οι μεταρρυθμίσεις εκείνες ήταν κατάλληλες  για τη  συγκεκριμένη περίοδο. Η ελεύθερη  αγορά που δημιουργήθηκε το 1979  εκπροσωπούσε την απαραίτητη  εξέλιξη μετά την αποτυχία του κεϊνσιανού μοντέλου, με την κρατική παρέμβαση.  Με τον ίδιο τρόπο αυτή η κεϊνσινή μορφή του φιλελευθερισμού  του 1930 ήταν μια  απαραίτητη εξέλιξη  του κλασικού Laissez Faire που καταστράφηκε από την παγκόσμια οικονομική ύφεση.
Η πρόκληση  για τη δυτική σκέψη  τώρα συνίσταται στη δημιουργία μιας εξελιγμένης μορφής φιλελευθερισμού που θα συγκεντρώνει τα καλύτερα στοιχεία του κλασικού  κεϊνσιανού παραδείγματος και του μοντέλου Ρέιγκαν – Θάτσερ, αλλά θα προσαρμόζεται παράλληλα στις ανάγκες  του 21ου αιώνα και συγκεκριμένα  στην ανταγωνιστικότητα με το αυταρχικό και γεμάτο αυτοπεποίθηση ανατολικό μοντέλο τύπου Κίνας.
Μερικές  από τις αλλαγές που απαιτούνται είναι προφανείς και πραγματοποιούνται ήδη. Για παράδειγμα, οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές  τράπεζες παραδέχονται πολύ πιο ανοιχτά ότι έχουν μεγάλο μερίδιο  ευθύνης στη διαχείριση της  οικονομικής ανάπτυξης, της απασχόλησης  και του πληθωρισμού.
Άλλες είναι πιο αμφιλεγόμενες . Για παράδειγμα, οφείλουν τα δυτικά πολιτικά συστήματα να  αναδιαμορφωθούν ώστε να γίνουν πιο πρόθυμα να συμβιβάζονται και να  παίρνουν γρήγορες ομόφωνες αποφάσεις  για να μην επικρατήσει η  πολιτική, στασιμότητα και  παράλυση που ήδη απειλεί τις Ευρωπαϊκές χώρες; Χρειαζόμαστε μια οικονομία όπου η κυβέρνηση  θα παίζει μεγαλύτερο ρόλο στις  οικονομικές ενεργειακές, περιβαλλοντικές επενδύσεις  και στις επενδύσεις στρατηγικών υποδομών, αλλά παράλληλα να μειωθούν οι φόροι αποχωρώντας σταδιακά από τις παραδοσιακές καταστροφικές και πολυέξοδες ευθύνες σε μη παραγωγικούς τομείς; Μήπως πέρα από τα περί ευρωομολόγων και αναθεώρησης του ρόλου της ΕΕ. Αυτά τα ερωτήματα να μπουν στα τραπέζι. Γιατί ο κάθε λαός έχει τον δικό του πολιτισμό και νοοτροπία. 
 





ΕΚΤΥΠΩΣΗ
0
Your rating: None
Tags:  

Η Αναποτελεσματικότητα Των Πολιτικών Και ο Λαός
Δυο χρόνια διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ  και δυο περίπου μήνες της πρωθυπουργίας του κ. Λουκά Παπαδήμου, οι πολίτες  ζουν την ίδια αβεβαιότητα και ανησυχία για το αύριο, παρά τις πρώτες θετικές αντιδράσεις του για την κυβέρνηση Σωτηρίας. Στο χρονικό αυτό διάστημα αν και η κυβέρνηση σε εποχή σκληρής λιτότητας είναι η πολυπληθέστερη κυβερνητικών στελεχών των τελευταίων εκατό χρόνων που δεν έχει δώσει σημάδια ανάκαμψης.
Σχόλια (0) περισσότερα
Η εφεδρεία δεν είναι η λύση για το δημόσιο
Η εφεδρεία δεν είναι η λύση για το δημόσιο
Από την ίδρυση του σύγχρονου ελληνικού κράτους η κομματική επέλαση στην κρατική μηχανή ήταν το πρώτο μέλημα κάθε πολιτικού αρχηγού. Από την μεταπολίτευση και μετά την συντήρηση ανέλαβαν τα κομματικά στελέχη που ονομάστηκαν και «δικά τους παιδιά» που έγινε και κεντρικό προεκλογικό σύνθημα των δυο εξουσιαστικών κομμάτων.
Σχόλια (0) περισσότερα
Κόντρα Ξύρισμα Στις Κρατικές Δαπάνες
Τις μέρες αυτές συνήθως  όλοι προσπαθούμε  πέρα από τις ευχές να κάνουμε και κάποιες  αναλύσεις για το νέο χρόνο.  Για να γίνει όσο το δυνατόν  καλύτερη προσέγγιση θα πρέπει να δούμε και τις δυο πλευρές της κοινωνίας, των πολιτών  και των πολιτικών δράσεων.
Σχόλια (0) περισσότερα
Τελευταία Σχόλια