Κοινωνική και όχι λογιστική Ευρώπη

Κοινωνική και όχι λογιστική Ευρώπη
09/12/2011
Στην σύνοδο κορυφής βασικό θέμα είναι το ξεπέρασμα της οικονομικής – πολιτικής κρίσηW που ίσως είναι η μεγαλύτερη που περνάει η Ευρωπαϊκή Ένωση από τη δημιουργία της. Το μέλλον της περιγράφεται με τα ποιο μελανά σημεία, για να ξεπεραστεί η αντίθεση ανάμεσα στα δυο οικονομικά και κοινωνικά μοντέλα  που συζητούνται.  Το ένα είναι το κοινωνικό μοντέλο, το οποίο θεωρητικά ανταλλάσσει  φορολογία και χαμηλή ανταγωνιστικότητα με υψηλή κοινωνική προστασία και το άλλο είναι αυτό που μιλάει για χαμηλή κοινωνική προστασία και ανταγωνιστικότητα. Το πρόβλημα αυτής της ανάλυσης είναι ότι υπερβάλλει στην εκτίμησή της για τις διαφορές που υπάρχουν εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και  επιπλέον μας ωθεί να σκεφτόμαστε με επιζήμιους όρους χαμένων  και κερδισμένων και μάλιστα τη στιγμή ακριβώς  που  πρέπει να είναι ενωμένοι.
 
Η ενότητα είναι ιδιαίτερα σημαντική σ’ αυτή την κρίσιμη στιγμή, επειδή χρειάζεται να δείξει ότι οι λαοί  εξακολουθούν να πιστεύουν  στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στα πενήντα έξι χρόνια της Ε.Ε και τα έντεκα της Ευρωζώνης, έχει να δείξει αξιοσημείωτες κατακτήσεις, έθεσε τα θεμέλια για οικονομική επιτυχία, για  κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη των λαών, αλλά το σημαντικότερο ένωσε  την γηραιά Ήπειρο.
 
Η συμπεριφορά των κυβερνήσεων Γερμανίας –Γαλλίας δείχνουν πως έχουν πειστεί ότι η ΕΕ και κυρίως η ευρώζωνη έχει τις απαντήσεις στα καθημερινά προβλήματα. Πως  μπορούν οι οικονομίες μας να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας με ανταγωνισμό απέναντι  στις αναπτυσσόμενες  οικονομίες  της Ασίας με χαμηλό ημερομίσθιο  και με αυτές της υψηλής όπως  τεχνολογίας όπως οι ΗΠΑ η Ινδίες; Πώς μπορούμε να διατηρήσουμε ένα ισχυρό κράτος πρόνοιας όταν η αναλογία μεταξύ των εργαζομένων που συνεισφέρουν και των πολιτών που λαμβάνουν και είναι υπέρ των δεύτερων καθώς ο πληθυσμός της Ευρώπης γερνάει; Και δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη πολιτική απέναντι στην μεταναστευτική πρόκληση; 
 
Αναπόφευκτα σ’ αυτές τις επισημάνσεις χρειάζεται διάλογος προς την κατεύθυνση της ΕΕ. Και μπαίνει κανείς στον πειρασμό να κάνει αυτόν το διάλογο με αναφορές στην ιδρυτική  διακήρυξη.  Όμως ενδέχεται να πολωθεί το κλίμα, άνευ λόγου. Οι δεκαεπτά της Ευρωζωνης που αντιμετωπίσουν και την μεγαλύτερη κρίση μπορούν να μελετήσουν π.χ το μοντέλο της Σουηδίας, στο οποίο  διαφαίνεται ο τρόπος με τον οποίο είναι δυνατόν να συνδυαστεί  ένα ισχυρό κοινωνικό μοντέλο, με δυναμική και εξωστρεφή οικονομία.
 
Όταν όλα τα κράτη – μέλη υπέγραψαν την Κοινωνική Χάρτα της Ευρωπαϊκής Ένωσης το έκαναν γιατί πίστευαν σε μια ισχυρή  κοινωνική πολιτική τόσο σε ευρωπαϊκό αλλά και σε εθνικό  επίπεδο, που προστατεύει του ασθενέστερους πολίτες και κράτη.
Βεβαίως αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν διαφορές ανάμεσα  στις Ευρωπαϊκές οικονομίες και κοινωνικές παραδόσεις. Όμως καμιά χώρα της ΕΕ δεν προσβλέπει σε μια υπέρ – ανταγωνιστική οικονομία  χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη, όπως καμιά χώρα δεν προσβλέπει σ’ ένα σύστημα κοινωνικής πρόνοιας χωρίς οικονομικά μέσα που απαιτούνται για τη χρηματοδότηση. Όλοι και οι εικοσιεπτά αλλά και οι δεκαεπτά της Ευρωζώνης  αντιμετωπίζουν την ίδια πρόκληση, πώς  να χειριστούν τις σύγχρονες διεθνής συνθήκες με τρόπο που να  εξασφαλίζει και ανταγωνιστική οικονομία και μια δίκαια κοινωνία.
 
Οι κοινοί παράγοντες  που συνδέουν και τις δυο αυτές επιδιώξεις  είναι η δημιουργία θέσεων εργασίας: όπως έχει κατά  το παρελθόν τονιστεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η καταπολέμηση  της ανεργίας είναι το ισχυρότερο όπλο της ΕΕ για την καταπολέμηση της φτώχειας. Το ζήτημα δεν είναι να βρεθεί μια συνταγή που θα δίνει λύση στην κρίση  αδιαφορώντας για τους πολίτες, για τις παραδόσεις του κάθε μέλους – κράτους. Αλλά να δημιουργηθεί ένα όραμα  ανάπτυξης στα πλαίσια των εθνικών στρατηγικών. Αυτή η σύνοδος δεν θα πρέπει να δει την κρίση λογιστικά αλλά ανθρώπινα γιατί οι αριθμοί των αγορών  δεν μπορούν αν αντικαταστήσουν τους ανθρώπους.
 
Ας μπουν οι πρώτες βάσεις τώρα και  ξαναβρεθούν για να αποφασίσουν, τις αλλαγές. Οι Ευρωπαϊκοί λαοί από παράδοση είναι ουμανιστές και ποτέ δεν δέχθηκαν την σκλαβιά στους χώρους εργασίας. Άλλωστε αυτό το επιβεβαιώνουν οι πολυάριθμές ανατροπές των αυταρχικών καθεστώτων.     
 





ΕΚΤΥΠΩΣΗ
0
Your rating: None
Tags:  

Η Αναποτελεσματικότητα Των Πολιτικών Και ο Λαός
Δυο χρόνια διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ  και δυο περίπου μήνες της πρωθυπουργίας του κ. Λουκά Παπαδήμου, οι πολίτες  ζουν την ίδια αβεβαιότητα και ανησυχία για το αύριο, παρά τις πρώτες θετικές αντιδράσεις του για την κυβέρνηση Σωτηρίας. Στο χρονικό αυτό διάστημα αν και η κυβέρνηση σε εποχή σκληρής λιτότητας είναι η πολυπληθέστερη κυβερνητικών στελεχών των τελευταίων εκατό χρόνων που δεν έχει δώσει σημάδια ανάκαμψης.
Σχόλια (0) περισσότερα
Με Ελπίδα Και Όχι βία Γίνονται Αλλαγές
Στη σημερινή  πολιτική – οικονομική κατάσταση, διαπιστώνουμε ότι υπάρχει  πέρα των άλλων και έλλειμμα πολιτικού κριτηρίου: Η ιστορική γνώση και η σωστή ενημέρωση  της εσωτερικής αλλά και της παγκόσμιας  οικονομικής – πολιτικής – γεωστρατηγικής κατάστασης. 
Σχόλια (0) περισσότερα
Αλήθειες για το χρέος της χώρας
Τα δυο τελευταία χρόνια οι χώρα μας δέχθηκε βροχή συκοφαντιών από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης κατά κύριο λόγο από γερμανικά, αλλά και από τους εταίρους μας στην Ευρωζώνη, αγνοώντας  όχι τους καλούς τρόπους, αλλά και βασικά άρθρα της ιδρυτικής διακήρυξης της τότε Ευρωπαϊκής Οικονομικής Ένωσης και μετέπειτα Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σχόλια (0) περισσότερα
Τελευταία Σχόλια